ضرورت رواندرمانی پویشی و شناخت پویایی های ناهشیار روان – حامد علی آقایی
مسائل و مشکلات روانی را در کلی ترین تعبیر می توان آشفتگی ها و اختلالاتی در دو سطح درون فردی و بین فردی دانست؛ وجه درون فردی یعنی پویایی های درون روانی هیجانات و اضطراب و دفاعهای روانی ناهشیار ما، و وجه بین فردی یعنی الگوهای ارتباطی ما که در کودکی شکل گرفته و درونی شده اند و در روابط فعلی ما به اشکال مختلف تکرار و بازتولید می شوند.
اگر این تعریف و تعبیر از مشکلات روانشناختی را بپذیریم، آنگاه اساس کار رواندرمانی پویشی و روش های جدید روانکاوی، کاوشی متمرکز و هدفمند در خاطرات و موقعیتهای احساسی و دارای هیجانات دردناکی خواهد بود که ما در مهمترین و اصلی ترین روابط زندگی خود، یعنی با والدین یا سرپرستان اولیه مان و بعدتر در روابط عاطفی بزرگسالی مان تجربه کرده ایم و می کنیم.
طبق نظریه روانکاوی، این خاطرات توام با هیجانات شدید و دردناک، از آنجا که فراتر از ظرفیت هیجانی ما بوده اند به جای آنکه به شکلی سالم تجربه و پردازش شوند، به شکل ناهشیار ما را دچار اضطراب می کنند و ما برای خلاصی از آنها به مکانیزم های دفاعی و رفتارهای ناسالمی دست می زنیم.
